अध्यक्ष ओली पार्टीलाई कसरी अघि बढाउन सकिन्छ भन्ने विषयमा कसैसँग पनि छलफल नै गनुभएन

कृष्णहरि श्रेष्ठ, अध्यक्ष गल्छी गाउँपालिका, धादिङ
वि.स. २०२७ साल देखि कल्लेरी गा.बि.स. वडा नं २ को वडा अध्यक्ष भै स्थानीय जनप्रतिनिधिका रुपमा जनताको सेवा गर्दै आउनुभएका कृष्णहरि श्रेष्ठ अहिले गल्छी गाउँपालिकाको अध्यक्ष हुनुहुन्छ ।
नेकपा मालेले पञ्चायतलाई उपयोग गर्ने नीति अनुसार वि.स. २०४३ सालमा जनपक्षीय उम्मेदवार भई जिल्ला पन्चायतको सदस्य हुनुभयो । बहुदलिय व्यवस्थाको स्थापना पछि श्रेष्ठ वि.स. २०५४ सालबाट २०५९ साल सम्म बैरेनी गा.बि.स. अध्यक्ष हुनुभयो । वि.स. २०६१ साल देखि दुई पटक बैरेनी गाउँ कमिटी नेकपा एमाले पार्टी अध्यक्ष तथा जिल्ला कमिटिको सदस्य हुनुभयो । नेकपा एमालेको तर्फबाट गाउँ पालिकाको अध्यक्षमा निर्वाचित भएर २०७४ साल जेठ सात गते पछि जनताको पक्षमा पुनः सक्रियता देखाउनुभएको छ । हाल नेकपा एमालेमा आएको विभाजन पश्चात नेकपा एकीकृत समाजवादीमा क्रियाशिल हुनुहुन्छ । विकास निर्माण र राजनीतिका विविध विषयमा केन्द्रीत रहेर कार्यकारी सम्पादक नारायण प्रसाद शर्माले उहाँकै कार्यकक्षमा गरेको विशेष अन्तवार्ताः
० तपाई गल्छी गाउँपालिकाको अध्यक्षमा निर्वाचित भएपछि विकासका कामहरु कसरी अघि बढाउनुभएको छ ?
म २०७४ साल जेठ सात गते गल्छी गाउँपालिकाको अध्यक्ष पदमा बहाल गरेको हुँ । सुरुमा मैले तीन वर्ष भित्रमा गाउँमा खानेपानीको समस्या समाधान गरिनेछ साथै जनतालाई काकाकुल बन्ने परिस्थितिको अन्त्य गर्छु भनेको थिएँ । त्यसैले पहिलो नम्बरमा खानेपानीका योजनाहरु अघि बढाइयो । हाम्रो गाउँपालिकाको चुली र दलाङ भन्ने ठाउँमा खानेपानीको एकदमै ठुलो समस्या थियो । ती आयोजनाहरु हामीले तीन वर्षभित्रमा सम्पन्न गर्ने भनेका थियौं । तर, पूर्णिमा प्रोजेक्टले हामी काम गछौं भनेका कारण अहिलेसम्म पनि रोकिएको अवस्था हो । तथापि काम सम्पन्न ग।ाउनका लागि भरखरै सम्झौता भएको छ । यसरी ती आयोजनाहरु पुरा हुदैछौं । हामीले पचास लाख रुपैयाको लगानीमा दलाङ खानेपानी आयोजना सम्पन्न गर्दैछौं । म २०५४ सालमा बैरेनी गाउँपालिकाको अध्यक्ष हुँ । अहिले २०७४ सालमा तीन वटा गाउँ विकास मिलेर बनेको एक पालिकामा पनि म नै अध्यक्षमा निर्वाचित भएको छु । त्यसैले पनि जनताका समस्या मलाई राम्ररी थाह छ ।
हामीले पछिल्लो अवधिमा विकास निर्माणका नाममा डाँडाकाँडा भत्काउने काम ग¥यौं । २०७२ सालको महाभूकम्पबाट यो गाउँपालिका नराम्ररी तहस नहस भएको थियो । त्यसपछि घर बनाउन भनेर राज्यले तीन लाख रुपैया दिने घोषणा गरे अनुसार सम्झौता गरे पनि पहिलो किस्ता स्वरुप मात्रै पचास हजार दियो । सरकारले दिएको पचास हजार रुपैयाले सामान किनेर लैजाँदा भाडा पनि नउठ्ने अवस्था आयो । त्यसैकारण एउटा मात्रै घर भएका ठाउँमा पनि बाटो बनाउन लाग्यौं । यसरी एक घरमा बाटो पु¥याउनका लागि पाँच छ लाख रुपैया सम्म पनि खर्च गरियो । गल्छी गाउँपालिकाका आठवटा वडामा झण्डै पाँच सय किमी कच्ची बाटो मात्रै खनिएको छ । स्तारोन्नति र कालोपत्रे गर्ने काम भएको छैन । यसरी यी बाटोमा झण्डै नौ सय मिटर जत्ति ढलान गरिएको छ । वषौं समय लाग्दा कतिपय बाटो बनाएको नबनाई पनि भएका छन् । यसलाई व्यवस्थित गर्नका लागि धेरै मेहनत गर्नुपर्ने देखिन्छ ।
० कोभिड–१९ को प्रभावका कारण नेपाल भर नै प्रभाव प¥यो । यो अवधिमा सरकार प्रमुखको हैसियतमा के के कामहरु गर्नुभयो ?
कोभिड–१९ को नियन्त्रणमा सक्रियताको हिसावले गल्छी गाउँपालिका पहिलो नै हुनुपर्ने हो । २०७६ साल चैत्र ११ गते को सुरु देखि नै हाम्रा गाउँ पालिकामा बाहिरबाट आएका मानिसहरु पहिचान गर्दा ८३ जना रहेछन् । त्यो चाहिँ भारत, कत्तारलगायत विदेशबाट आउनेहरुको संख्या हो । ति मानिसहरुलाई घर घरमा स्वास्थ्यकर्मी पठाएर जानकारी लियौं । त्यसपछि आइसोलेसन र होम क्वारेन्टाइन भनेर घरमै राख्ने व्यवस्था मिलायौं । साथै बागेश्वरी स्कूलमा पनि त्यसका लागि बस्नकै लागि छुट्टै व्यवस्थापन मिलाइयो । यसरी पाँच÷ छ महिनासम्म दुई हप्तासम्म राख्ने र निको भएपछि पठाउने गरी लगातार २८÷३० जनालाई दैनिक सेवा दिँदै आइयो । यो गाउँपालिका बिभिन्न जिल्ला र राजधानीको पनि नाका पर्ने भएकाले रसुवा, नुवाकोट र काठमाडौंबाट आउनेहरुको अवस्था चिहिल बिह्हिल बन्यो । इट्टा कारखानाका मजदूरहरु असाध्यै पीडा पाएको देखियो । हामीले कतिपयलाई त गाडी खोजेर पनि घर पु¥याउने व्यवस्था ग¥यौं । यसरी कतिपयलाई सुरुमा बेल्खु खोला कटाउने भनियो । तर, पछि त्यहि अलपत्र परेर प्रहरी रोकिदिने यतै फर्काइदिने जस्ता कामहरु भए । त्यसपछि गाउँपालिकाले हाम्रो स्कूलका गाडीहरुसमेत प्रयोग गरी पश्चिम दाङ र पूर्वका इटहरीसम्मका अलपत्र परेका मान्छेलाई पठाउने काम गरेका थियौं । यसरी यो विश्वब्यापी महामारीको अवधिमा झण्डै पचास लाख रुपैयाँ गाउँपालिकाले खर्च गर्न बाद्य भयो । यसरी कोभिडका बिरामीहरुलाई हामीले गुणस्तरीय खानाको व्यवस्था गरी क्नारेन्टाइनमा बस्नेहरु सबैलाई सन्तुष्ट बनाउने काम गरियो । यो अवधिमा बिरामी धेरै भएपनि कोहि पनि हताहत हुनु परेन । तर, यसपटक भने तीन जना जत्तिको कोभिडकै कारण निधन भयो ।
० गाउँपालिकाले हालसम्म कतिवटा ऐन र कानूनहरु बनाएको छ ?
संंघ र प्रदेशको अधिकारसँग नबाझिने गरी ३५ वटा कानून बनेका छन् । स्वास्थ्य र शिक्षाका क्षेत्रमा पनि हामीले बनाएका कानून अनुसारै गर्नुपर्छ भनेर लागेका छौं ।
० यो गाउँपालिकामा आयस्रोत कति छ ?
गल्छी गाउँपालिकामा ढुंगाखानीहरु छैनन् । तथापि बालुवा खानी भने छन् । म २०५४ सालमा बैरेनी गाउँ विकास समितिको अध्यक्ष भएपछि नै यहाँका खानीहरु उपयोग गरिँदै आइएको छ । अहिले त बिस्तारै सकिन लागेको पनि छ । तर, सात करोडमा बालुवाको ठेक्का दिएका छौं । यसरी अन्यसमेत गरी झण्डै नौ करोड जत्ति आन्तरिक आयस्रोत हाम्रो गाउँपालिकामा छ । कानून बिपरित चोरी पैठारी गर्नेहरुलाई जरिवाना गरिएको छ ।
० ठूलो राजमार्गले छोएको गल्छी गाउँपालिकामा अस्पतालको व्यवस्थाका लागि पनि सोच बनाउनु भएको छ कि ?
हाम्रो गाउँपालिकाको पाल्चोक भन्ने ठाउँमा एउटा सामुदायिक आयुर्वेद अस्पतालको निर्माण सम्पन्न गरि उद्घाटन हुँदैछ । अहिले बैरेनी स्वास्थ्य चौकीलाई अस्पतालमा रुपान्तरण गर्दैछौं । त्यसका लागि भवन पनि निर्माण भइरहेको छ । यो अस्पतालका लागि १८ करोड ५९ लाख रुपैया सरकाले नै बजेट दिने भनिएकोमा हामीले बोलपत्र आव्हान गर्दा करिब १२ करोडमा आएको छ । यसरी झण्डै ३५ प्रतिशत नै कम मूल्यमा बोलकबोल भएको छ । अहिले तदारुकताका साथ काम भइरहेको छ । अहिले हामी कहाँ पालिका बनेर निर्वाचित नहुँदासम्म तीनवटा स्वास्थ्य चौकीहरु थिए । ति सबैमा कर्मचारीहरको व्यवस्था गरिँदै छ ।
० सुरुमा स्थानीय तहमा दरबन्दी बमोजिमका कर्मचारीहरुको पनि व्यवस्था हुन सकिरहेको थिएन । यहाँको पालिकामा कस्तो अवस्था रह्यो ?
स्थानीय तहको निर्वाचन अघि नै सिंहदरबारको अधिकार गाउँ गाउँमा भनियो । तर, दुई वर्षको अवधिमा पनि कर्मचारीहरुको दरबन्दी पुरा हुन सकेन । एउटा सचिवले आठवटा गाउँ पालिका हेर्नुपर्ने विकराल अवस्था बन्यो । हिजो यो पालिकामा तीन वटा गाउँ विकास समिति हुँदा तीन वटा सचिव त थिए । गाउँपालिका बनेपछि केहि समय त त्यो अवस्था पनि रहेन , यसरी लामो समयसम्म कर्मचारीको अभाव रह्यो । अहिले चाहिँ स्वास्थ्य, शिक्षा, उद्योग, कृषि र भेट्नरीमा पनि दरबन्दी पूर्ण छ । अव देखि त तर हामीले दरबन्दी नआए पनि अस्पतालमा डाक्टर राखिसकेका छौं । एक्सरे र भिडिओ मेसिन हाम्रै अस्पतालबाट हुन सक्छ ।
० तपाई लामो समय देखि कम्युनिस्ट पार्टीमा लागेर काम गर्नुभयो । कम्युनिस्टहरुको झण्डै दुई तिहाई बहुमतको सरकार पार्टीभित्रकै व्यवस्थापन मिलाउन नसक्दा गिर्न पुग्यो । यो अवस्थालाई कसरी हेर्नुभएको छ ?
मलाई पहिला साहुको छोरा भन्थे । साहुको छोरा कम्युनिस्ट पार्टीमा लाग्नु हुँदैन । साहुको सम्पत्ति बाड्नुपर्छ भनेर भनिन्थ्यो । म पनि जनतालाई सम्पत्ति दिन तयार भएर कम्युनिस्ट पार्टीमा लागेको हुँ । हामी एमाले, माले हुँदै आजको स्थितिमा आइपुगियो । सूर्यचिन्ह्र लिएको पनि झण्डै ३० वर्ष भइसकेको छ । ३० वर्षसम्म माया गरेर यो अवस्थामा ल्याइएको छ । अहिले झण्डै दुईतिहाई मत ल्याएको पार्टी छिन्नभिन्न बनाए । जनताले पाँच वर्षका लागि म्यण्डेट दिएका थिए । राम्रो काम गरेको भए ३० वर्षसम्म कसैले चिहाउन सक्तैनथ्यो । अहिले पनि भरखरै केपी शर्मा १० औ महाधिवेशनबाट अध्यक्षमा निर्वाचित हुनुभएको छ । आठौं र नवौं महाधिवेशनमा मरिमेटेर जिताउन लागेका थियौं । किनकी १४ वर्षसम्म जेल नेल र हत्कडी लगाएर बिताएका कारण पार्टीमा हाम्रो सहानुभूति थियो । तर, अहिले पछिका दिनमा बुद्धि बिगार्नुभयो । ओलीमा घमण्ड बढि भयो । त्यसैकारण अहिलेको अवस्था आयो । हामी हामीले गत वर्ष ७७ जिल्लाका हामीहरु जम्मा भएर गत साल भएको प्रतिनिधि भेलामा कुनैपनि हालतमा पार्टी फुटाउनु हुँदैन भनेका थियौं । त्यो सम्पूर्ण छलफल र कुराकानी हुँदा अष्टलक्ष्मी, भीम रावल, सुरेन्द्र पाण्डेहरु माधव नेपालतर्फ नै थिए । आखिरमा पार्टी दुई टुक्रा नै भयो । पार्टी अध्यक्ष देशकै प्रधानमन्त्री भएपछि पार्टी भित्रका सबै जनालाई मिलाएर अघि बढ्नुपर्दथ्यो । यसकारण नै हामी कम्युनिस्टहरुको दूरभाग्य नै बन्न पुग्यो । अध्यक्ष ओलीले झण्डै सत्तरी वर्ष उमेर पुग्दा पनि पार्टीलाई कसरी अघि बढाउन सकिन्छ भन्ने विषयमा कसैसँग पनि छलफल नै गनुभएन । गुट तयार गर्नुभयो । एमाले फुटेर माले बनेकै कारण ४२ ठाउँमा एक हजारसम्मको भोटले एमालेका उम्मेदवारहरुले हारेका थिए । अन्यथा त्यहि समयमा बहुमत आउनेथियो । गिरिजा प्रसाद कोइरालाले संसद विघटन गर्दा पनि आफ्नै कारण थियो । तथापि अहिले पनि हाम्रै पार्टीका साथीहरुले बुद्धि नपु¥याउँदा यो अवस्था आयो ।