के भारतमा मुस्लिम विरोधी हिंसा अन्त्यको लागि आह्वान पर्याप्त हुनेछ ?

राम प्रसाद गुरुङ
भारतमा सन् २०२२ मुस्लिमहरूका लागि दयालु रहेन, नयाँ वर्षको सुरुआतमा मुस्लिम महिलाहरूलाई “बुल्लीबाई एप“ मार्फत अनलाइन लिलामी गरेर आक्रमणको साथ सुरु गरियो, जहाँ प्रमुख पत्रकारहरूको अपमान गर्न तिनीहरूका मोर्फ गरिएका फोटोहरू र लिलामी दरहरू सार्वजनिक गरियो, कार्यकर्ताहरू, लेखकहरू, र अभिनेताहरू । आक्रोश र विरोध पछि एप हटाइयो, र केहि अभियुक्तहरू गिरफ्तार गरियो र पछि जमानतमा रिहा गरियो । यद्यपि, कथा त्यहाँ समाप्त हुँदैन ।
कर्नाटकमा हिजाब मुद्दालाई राष्ट्रिय महत्वको स्तरमा माथि उठाइयो, किशोर किशोरीहरूले भाग लिए र हिजाब लगाएका मुस्लिम केटीहरू विरुद्ध नारा लगाए । पछि, उच्च अदालतले मुस्लिम महिलाहरूलाई संस्थाको वर्दी संहिता पालना गर्न आदेश दिँदै आफ्नो आदेश जारी ग¥यो ।
मुस्लिम विरुद्धको घृणाका घटनाहरू यहीं रोकिएन तर समाज विरोधी तत्वहरूलाई सार्वजनिक रूपमा मुस्लिमहरूप्रति आफ्नो घृणा प्रकट गर्न धेरै आत्मविश्वास दियो, जस्तै त्रिपुरामा देखियो, जहाँ स्थानीय नेताको नेतृत्वमा जुलुसले मुस्लिम समुदायको विरुद्धमा नारा लगाएको थियो ।
यस वर्ष, रामनवमीको समयमा, एक दक्षिणपन्थी हिन्दू समूहले मुस्लिम बहुल इलाकामा जुलुसको नेतृत्व ग¥यो भने भीडले अपमानजनक गीतहरू गाए । साथै अपमानजनक नारा लगाए । यो पछि राजस्थान, मध्य प्रदेश र गुजरात जस्ता राज्यहरूमा साम्प्रदायिक दंगामा परिणत भई ढुङ्गामुढा र घर जलाउनेमा बढ्यो ।
मध्य प्रदेश सरकारले अभियुक्तहरूको घर भत्काउने र गरिबहरूको घरलाई बुल्डोजर गर्ने निर्णय ग¥यो, उनीहरूलाई गर्मी र ईदको चाडमा सडकमा अलपत्र पारेर ।
भारतको राजधानी नयाँ दिल्लीको जहांगीरपुरी क्षेत्रमा मस्जिद आक्रमणका केही घटनाहरू र भारतको बिहार राज्यमा भगवा झण्डा फहराउने घटनाहरू पनि रिपोर्ट गरिएको थियो । स्थिति हिन्दू र मुस्लिम बीचको झडपमा बढ्यो, तर पहिलो सूचीमा गिरफ्तारहरू २३ मुस्लिम पुरुषहरूमा सीमित थिए, बिना अनुमति जुलुसको नेतृत्व गर्ने हिन्दू समूहबाट कुनै पनि पक्राउ परेनन् ।
र भाजपा प्रवक्ता “नुपुर शर्मा” द्वारा एक टिभी बहस र भगवा पार्टीको दिल्ली इकाईका पूर्व मिडिया प्रमुख “नवीन जिन्दल” द्वारा “पैगम्बर मोहम्मद (शान्ति)” को बिरूद्ध घृणित र आपत्तिजनक टिप्पणीको हालैको घटना पछि भारतमा विरोध भड्किएको छ । “ट्विटरमा”, भारतीय मुस्लिमहरूको पीडा बढेको छ ।
नुपुर शर्मा र नवीन जिन्दललाई कारबाही नगरेपछि मुस्लिम समुदायले ती दुईलाई तत्काल पक्राउ गर्न माग गर्दै सडकमा उत्रिए । आन्दोलनकारीले ढुङ्गा हानेपछि प्रदर्शन हिंसात्मक बनेको थियो, जसका कारण प्रहरी र जनताबीच झडप भएको थियो, जसका कारण प्रहरीले गोली चलाएको थियो र ‘मोबासिर’ र ‘साहिल’ नामक दुई किशोरको मृत्यु भएको जनविश्वास र भनाइ छ । “गोलीबारीमा मारिए । अधिकांश प्रदर्शनहरू शान्तिपूर्ण भए पनि राँची र इलाहाबादमा हिंसात्मक प्रदर्शनहरू भएका थिए । उत्तर प्रदेशका मुख्यमन्त्री योगी आदित्यनाथले कथित रूपमा आधिकारिक रूपमा अधिकारीहरूलाई “दोषीहरू विरुद्ध यस्तो कारबाही गर्न उदाहरण बसाल्न ताकि भविष्यमा कसैले अपराध नगरोस् वा कानूनलाई आफ्नो हातमा नहोस” भनेर आह्वान गर्नुभएको छ ।
उनले थप निर्देशन दिएका छन् कि गैरकानूनी विरोध प्रदर्शनका दोषीहरू विरुद्ध राष्ट्रिय सुरक्षा ऐन, १९८० र उत्तर प्रदेश गैंगस्टर्स र एन्टि–सोशल गतिविधि (रोकथाम) ऐन, १०८६ लाई आह्वान गरिनेछ । यी टिप्पणीहरूले प्रदर्शनकारीहरूलाई क्रुर र गैरकानूनी रूपमा यातना दिन प्रहरीलाई हौसला दिएको छ ।
उत्तर प्रदेशका अधिकारीहरूले पहिले जेएनयु अध्यक्ष र सामाजिक कार्यकर्ता “आफरीन फातिमा” को परिवारलाई गिरफ्तार र उत्पीडन गरे र पछि भाजपा नेताहरूको निन्दापूर्ण टिप्पणीको बिरूद्ध इलाहाबादमा हिंसात्मक प्रदर्शन गरेको आरोप लगाउँदै उनीहरूको घरलाई बुल्डोज गरे ।
भारतमा मोदी सरकारद्वारा मुस्लिमहरूको घर बुल्डोजिङको चलिरहेको अभियानको सन्दर्भमा, संयुक्त राष्ट्रका महासचिव एन्टोनियो गुटेरेसले पनि भारतभरि धार्मिक भिन्नताहरूबाट उत्पन्न हुने कुनै पनि हिंसा रोक्न आफ्नो आह्वान दोहो¥याए ।
संयुक्त राष्ट्र महासचिवका प्रवक्ता स्टेफेन डुजारिकले पत्रकारको प्रश्नको जवाफ दिँदै भने कि गुटेरेसले धर्मको पूर्ण सम्मानको लागि, कुनै पनि प्रकारको घृणायुक्त भाषण वा उक्साहटको विरुद्धमा आह्वान गर्न र निस्सन्देह, कुनै पनि प्रकारको हिंसालाई रोक्नको लागि, विशेष गरी एउटा धर्मको आधारमा कथित धार्मिक भिन्नता र घृणा ।”

संयुक्त राज्य अमेरिकाले पनि मुस्लिम देशहरूमा हंगामा मच्चाएका पैगम्बर मोहम्मद (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) को बारेमा भारतीय सत्तारूढ दलका अधिकारीहरूले गरेको टिप्पणीको निन्दा गरेको छ ।
अमेरिकी विदेश मन्त्रालयका प्रवक्ता नेड प्राइसले पत्रकारहरूलाई भने कि अमेरिका भाजपाका दुई अधिकारीहरूले गरेको आपत्तिजनक टिप्पणीको निन्दा गर्दछ । तर, संयुक्त राष्ट्रसंघका महासचिवले आफ्नो असल पदको प्रयोग गरी भारतभरि मुस्लिम विरोधी हिंसाविरुद्ध संयुक्त राष्ट्रसंघको मञ्चमा आवाज उठाउनुपर्छ र मानवअधिकार र विश्व शान्तिका च्याम्पियनहरू विशेषगरी अमेरिकाले वर्तमानमा रहेका मुस्लिमहरूको रक्षाका लागि आफ्नो उचित भूमिका निर्वाह गर्नुपर्छ । दुई प्रमुख भार बोक्नु पहिलो भनेको “मोहम्मद अली जिन्ना” लाई गलत साबित गर्नु हो, जसले भनेका थिए की भारतका मुस्लिमहरूले आफ्नो बाँकी जीवनको लागि आफ्नो देशभक्ति प्रमाणित गर्नुपर्नेछ र उनीहरूलाई दोस्रो दर्जाको नागरिकको रूपमा व्यवहार गरिनेछ । दोस्रो भनेको प्रजातान्त्रिक धर्मनिरपेक्षताको ढाँचाभित्र मुस्लिमहरूको समृद्धि र सम्मानको प्रतिज्ञा गर्ने स्वर्गीय मौलाना अब्दुल कलामको सपनासँग बाँच्नु हो । त्यसैले संयुक्त राष्ट्रसंघका महासचिव, अमेरिकी विदेश मन्त्रालय र अरब जगतबाट मुस्लिममाथि हुने अत्याचारको निन्दाले मात्रै उनीहरूको पीडा अन्त्य गर्न पुग्छ कि भन्ने प्रश्न उठ्छ ।